Morskie Oko to najsłynniejsze i uważane za największe jezioro w polskich Tatrach. Położone na wysokości 1395 m n.p.m. w Dolinie Rybiego Potoku, u stóp Mięguszowieckich Szczytów. Swoim urokiem przyciąga setki turystów.

Powierzchnia  Morskiego Oka to 34,93 ha, długość ok. 862 m, szerokość ok. 566 m, a w najgłębszym miejscu osiąga 50,8 m. Dno usłane jest przy brzegach głazami, na środku żwirem. Przejrzystość wody wynosi 12 m.

Morskie Oko posiada naturalne zarybienie, stąd w przeszłości nazywane było Rybim Stawem. Żyją w nim pstrągi. Obecna nazwa Morskiego Oka wiąże się z legendą, wg której jezioro miało podziemne połączenie z morzem Adriatyckim.

Jezioro zasilane jest dwoma stałymi potokami: Czarnostawiańskim Potokiem, spływającym kaskadami Czarnostawiańskiej Siklawy oraz Mnichowym Potokiem, tworzącym Dwoistą Siklawę. Do jeziora wpada także kilka cieków okresowych, m.in. z Szerokiego i Marchwicznego Żlebu. Ze stawu wypływa Rybi Potok, rozlewający się w początkowym odcinku w kilka Rybich Stawków: Małe Morskie Oko, Żabie Oko, Małe Żabie Oko.

Jezioro zamarza w listopadzie, taje w maju–lipcu, jednak zdarzyły się spore różnice : w zimie 1950/51 Morskie Oko zamarzło dopiero w styczniu, a stajało już w marcu.

Na morenie zamykającej jezioro od północy stoi schronisko PTTK. Położone na wysokości 1405 m n.p.m. należy do najstarszych i najpiękniejszych schronisk tatrzańskich. Nazwane zostało imieniem Stanisława Staszica, który w roku 1805 badał to jezioro. Dookoła Morskiego oka prowadzi znakowany szlak turystyczny.

Powyżej Morskiego Oka, w kierunku południowym znajduje się drugie duże jezioro w Dolinie Rybiego Potoku, Czarny Staw pod Rysami (Czarny Staw nad Morskim Okiem).

Piękno Morskiego Oka zainspirowało wielu artystów : malarzy , pisarzy jak i muzyków.